Choroby hormonalne a problemy z sierścią. Rzadko kiedy widząc, że z sierścią lub skórą psa dzieje się coś niepokojącego, przychodzi nam na myśl, że źródłem problemu mogą być nieprawidłowości w wydzielaniu hormonów. Tymczasem wzrost sierści jest uwarunkowany utrzymaniem równowagi hormonalnej i dlatego wśród objawów Jaszczurczy Ogon to wojownik Klanu Rzeki służący pod przywództwem Tygrysiej Gwiazdy i Sowiego Nosa, a przedtem Mglistej Gwiazdy na terytoriach nad jeziorem. Jako uczeń był szkolony przez Trzcinowego Wąsa po Wielkiej Bitwie. Po zdobyciu imienia wojownika, zyskał własnego ucznia, Lisiego Nosa. Był także ojcem kociąt Jeziornego Serca W jaki sposób oceniany jest w terminologii kynologicznej ogon psa? Jeśli to Państwa interesuje to zapraszam do przeczytania tego artykułu. szczurzy ogon jest tłumaczeniem "Rattenschwanz" na polski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Für jeden Rattenschwanz wurde eine Rupie geboten. ↔ Zaoferowano jedną rupię za każdy szczurzy ogon. Opiekun zlęknionego psa może podjąć próby poradzenia sobie z problemem poprzez właściwą socjalizację zwierzęcia. Dobrze, gdy inicjujemy spotkania z innymi psami, które nie są natarczywe w zabawie i nie doprowadzą do pogłębienia problemu u naszego psa. 105. Posted April 11, 2006. Według mnie skrzywienie, a anuria czy brachyuria to zupełnie inne rzeczy, ale tak samo odziedziczalne.I nie sadze, aby było to coś wspólnego z ułożeniem w macicy.Z tego co wiem eliminuje sie ( nie dopuszcza sie do rozrodu ) psy ze skrzywionym ogonem np jamniki potrafią mieć nawet zygzaka. Translations in context of "To szczurzy" in Polish-English from Reverso Context: To szczurzy wirus, który powoduje różne choroby. Jednym z główne funkcje ogona u psów ma za zadanie utrzymać równowagę podczas różnych czynności, takich jak bieganie czy skakanie. Mięśnie ogona współpracują z mięśniami kończyn, kontrolując równowagę i stabilność psa. Dodatkowo ogon odgrywa również ważną rolę w komunikacji między kłami. Dwa - Ile razy dziennie powinno się karmić psa, Smycz - Służy na spacerze, Kość - Pies powinien dostawać by mieć zdrowe zęby, Woda - Pies zawsze powinien mieć w misce, Miłość - Najważniejsze co powinno się psu dawać nacodzień , Leżak - Pies powinien mieć w domu własny , Myć - Psa Powinno się raz na dwa miesiące , Behawiorysta - Udać się gdy pies ma problemy , Strach ilości miejsca płucom, węższa w proporcji do głębokości niż u an-gielskiego gończego, obwód klatki piersiowej 71 cm jest uważany za dobry dla psa o wzroście 58 cm. Żebra dobrze wysklepione; ostatnie żebra wydłużone ku tyłowi. Słabizny o szerokości 7,6 cm nadają grzbietowi sprężystość. OGON: r54bkC. Useme Znajdź Zlecenie Umowa o dzieło O Pracy Zdalnej Dla copywritera Dla grafika Dla programisty Dla freelancera Znajdź Zlecenie Wybierz Strona Połącz przez: Subscribe Powiadom o 0 komentarzy Inline Feedbacks View all comments Popularne tagi:blog CMS copywriting design fabryka sucharów font fonty freelancer freelancer: jak zacząć grafika grafika rastrowa grafika wektorowa horoskop freelancera html humor freelancera inkscape inkscape podstawy it java języki programowania klient krzywe beziera logo marketing narzędzia dla copywriterów nauka copywritingu nauka grafiki nauka programowania nauka projektowania portfolio praca zdalna programowanie projektowanie projektowanie graficzne seo seo copywriting social media synonimy system CMS teksty synonimizowane tutorial typografia wordpress wtyczki znaczniki Kontakt: Napisz do nas na: kontakt@ Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne Wyłysienia u zwierzątWyłysienia powodowane zaburzeniami wydzielania wewnętrznego:W przypadku niedoczynności tarczycy mogą występować objawy dermatologiczne: pogrubienie skóry, suchy i łamliwy włos, zaburzenia wymiany włosa, charakterystyczne wyłysienia u psów tzw. szczurzy ogon, występujące też na uszach, bocznych częściach szyi oraz na brzuchu u kory nadnerczy powoduje: zmniejszenie elastyczności skóry, pojawienie się plamek wynikające z niedoboru testosteronu występują w postaci uogólnionych wyłysień na tułowiu, natomiast niedobór estrogenów powoduje wyłysienia na bokach i grzbiecie, pojawia się bardzo cienka skóra i cienki nabyte wyłysienia u kotów występują w tylnej okolicy jamy brzusznej, sporadycznie występują też rozsiane wyłysienia powodowane alergiami:Występują najczęściej na tle pokarmowym. Zwierzę może nie przyswajać niektórych elementów pokarmu, w wyniku czego występuje reakcja immunologiczna. Pojawiają się wyłysienia w różnych miejscach na ciele, w zależności od tego gdzie dochodzi do zadrapań. Dlatego też, karma powinna być najwyższej jakości, a w razie wystąpienia alergii należy zastosować dietę tego uczulać mogą detergenty, a nawet nowe posłanie lub koc. Alergia na jad pchli, roztocza i inne pasożyty zewnętrzne również wpływa na spotykane choroby towarzyszące wyłysieniu spowodowanemu bakteriami i pasożytami to :świerzb, grzybica, nużyca i bakterie skóry, spowodowane gronkowcem najczęściej przybiera postać pęcherzyków i gródek. Po powstałym strupie pojawia się blizna i łysy fragment skóry. W przypadku atopowego zapalenia skóry występuję podrażnienie w wyniku którego zwierzę drapie się i wypada sierść. Inwazje grzybicze przyjmują wygląd plackowatych wyłysień, zmiany widoczne są najczęściej w okolicy ogona, głowy i kończyn, jest to efekt niewłaściwej higieny zwierzęcia. Nużyca objawia się natomiast przerzedzeniem sierści, łuszczeniem skóry, pojawieniem ropnych krost, a także pojawia się charakterystyczny zapach. Zakażenie nużeńcem następuję poprzez wylizywanie szczeniąt przez matkę, bądź związane jest z wystąpieniem spadku odporności na skutek przyczynyProblemy z utratą sierści mogą wynikać tez z problemów behawioralnych. Najczęściej pojawiające się wyłysienia u zwierząt pojawiają się na łapach w związku z nadmiernym wylizywaniem. Sytuacje stresowe mogą również wpłynąć na nadmierne wypadanie włosów. CENNE LINKI Straż dla Zwierząt w ciągu roku podejmuje setki interwencji mających na celu ratowanie zwierząt domowych, gospodarczych i dzikich w całej Polsce. [ szczurzy-ogon 41 zdjęć od 2007 Urodziny: 1995-05-29 Gorenice szczurzy-ogon Albumy Szczury Opis albumu: Tu są fotki moich szczurrów Trochę zamazane, ale czy wszystko musi byc idealne?? 0 0 0 0 Zamazane 2 :P 0 1 0 1 Alex pod szafą 0 0 0 0 Higiena przede wszystkim! 0 0 0 0 O higiene trzeba dbać 0 0 0 0 Alex pijący koktajl truskawkowy 0 0 0 0 A kuku! /Max 0 0 0 0 Mniam, mniam, Ale ten orzech jest pycha!!! /Max 0 0 0 0 To Alex na moim łóżku 0 0 0 0 Drapiący się Alex:P:P 0 0 0 0 Alex... Super, prawda?? 0 0 0 0 Alex - Szczur czyścioszek 0 0 0 0 Alex i Max... 0 0 0 0 Tutaj Max podczas "sobotniej kąpieli" 0 0 0 0 Deserek Maxia :D 0 0 0 0 Śliczna mordka Maxa 0 0 0 0 Mordzia Alexa 0 0 0 0 Max - tym razem w innym ujęciu 0 0 0 0 "Czy te oczy mogą kłamać?" 0 0 0 0 Alex w całości ( na husteczkę i pudełko proszę nie patrzeć:P:P) 1 0 1 0 W poprzednich artykułach przybliżono Czytelnikom problemy dermatologiczne dotyczące nosa, małżowin usznych i dalszych odcinków kończyn. W tej części przedstawimy problemy w przypadku których objawy mogą dotyczyć ogona. Podobnie jak w przypadku chorób omówionych w poprzednich częściach możemy mieć tu sytuacje w której ogon jest jedną z wielu możliwych lokalizacji danej choroby, jaki i są choroby gdzie ta lokalizacja występuję jako typowe lub nawet wręcz jedyna umiejscowienie objawów. Ogon generalnie nie jest lokalizacją bardzo typową dla wielu jednostek chorobowych. Zmiany w tej lokalizacji pojawiają się najczęściej jako jeden z objawów wraz z objawami dotyczącymi innych okolic ciała. Przykładowo wyłysienia dotyczące ogona tzw „szczurzy ogon” typowe są dla dermatoz tła hormonalnego jak niedoczynność tarczycy czy nadczynność kory nadnerczy oraz dermatoz na tle zaburzeń hormonów płciowych. Rzadziej w tej okolicy mogą pojawiać się zmiany w przebiegu dermatofitoz, grzybic głębokich lub zakażeń bakteryjnych. Typowe z kolei jest powstawanie zmian na ogonie w przypadku rodzinnego zapalenia skóry i mięśni oraz w przebiegu zapalenia gruczołów łojowych (sebaceus adenitis) . Jednostka chorobową, gdzie objawy ograniczają się wyłącznie do tej okolicy jest przerost gruczołów tarczki ogona (ang. stud tail, tail gland hyperplasia). Przerost gruczołów tarczki ogona Na wstępie przybliżymy Czytelnikom przerost gruczołów tarczki ogona jako jednostkę najbardziej typową dla opisywanej lokalizacji. Choroba ty rozpoznawana jest zarówno u psów jak i kotów. W przypadku kotów choroba ma często charakter idiopatyczny (być może uwarunkowany genetycznie), u psów występuje wraz z innymi chorobami łojotokowymi zarówno o charterze pierwotnym jak i wtórnym. Problem ten częściej występuje u niekastrowanych samców, jak również u psów z hiperandrogenizmem, niedoczynnością tarczycy, guzami jąder. Również u kotów z podważonym poziomem testosteronu może częściej dochodzić do rozwoju choroby Typowe objawy choroby Typowe objawy choroby u psów to owalne wyraźnie odgraniczone wyłysienia lokalizujące się na grzbietowej części ogona. Zwykle w okolicy 2-3 kręgu ogonowego. Zmiany te rozwijają się powoli. Poza wyłysieniem widoczne są tam łuski oraz przebarwienie. Okolica może być również tłusta z dotyku, pokryta łojem. Możliwe jest występowanie zakażeń bateryjnych skutkujących różnej głębokości ropnym zapaleniem w opisanej okolicy. U kotów na grzbietowej powierzchni ogona obserwuje się włosy zlepione łojem, możliwe jest też przerzedzenie i wypadanie włosów oraz rożnej głębokości zapalenia bakteryjne. Okolica ta często pokryta jest również nadmierne złudzonym naskórkiem. Po wygoleniu okolicy widoczny jest obrzęk. Typowe objawy kliniczne zwykle są podstawą do postawienia rozpoznania. Wskazane jest wykonanie oznaczenia poziomu hormonów płciowych – testosteronu, który zwykle u chorych osobników jest podwyższony, chociaż wykonane u kotów badania nie potwierdziły by różnica ta była statystycznie istotna. Ostateczne rozpoznanie można potwierdzić wykonując badanie histopatologiczne, w którym widoczne są przerośnięte i powiększone gruczoły łojowe. Należy podkreślić, że choroba choć rzadziej, spotykana jest również u osobników kastrowanych (zarówno u psów jak i kotów) dlatego związek z podwyższonym poziomem hormonów płciowych nie jest tak oczywisty. Choroba sporadycznie spotykana jest również u samic (które w takim przypadku czeto przejawiają zachowania typowe dla samców). przerost gruczołów tarczki ogona widoczne dobrze odgraniczone wyłysienie, w miejscu pozbawionym włosa punktowe przebarwienia Leczenie Leczenie obejmuje zwalczanie powikłań bakteryjnych poprzez stosowanie antybiotykoterapii ogólnoustrojowej oraz miejscowe stosowanie szamponów przeciwłojotokowych. U psów może dojść do poprawy po kastracji. Poprawa następuje powoli i trwa około 2 miesiące. Można również usnąć chirurgicznie miejsce z przerostem gruczołów łojowych. U kotów stwierdzono poprawę po miejscowym stosowaniu 0,1% kwasu retinowego (tretynoniny) w żelu aplikowanym codziennie na zmienioną okolicę. Zapalenie gruczołów łojowych Kolejnym problemem, gdzie zmiany dosyć często występują na ogonie, jest zapalenie gruczołów łojowych. W tym przypadku zmiany zlokalizowane są na wielu okolicach ciała przede wszystkim na głowie, bokach klatki piersiowej, a ogon jest jedna z okolic gdzie mogą występować objawy tej choroby. Sebaceus adenitis jest rzadko występującą chorobą autoimmunologiczną dotyczącą gruczołów łojowych o uwarunkowaniach genetycznych (chociaż szczegółowy mechanizm dziedziczenia nie został jeszcze określony). W jej przebiegu dochodzi do nacieku zapalnego gruczołów łojowych, a w dalszej konsekwencji do ich zniszczenia. Rasami, u których uwarunkowanie genetyczne jest najbardziej prawdopodobne są pudle, akita, psy rasy Hovawart. U ras tych uważa się, że dziedziczenie odbywa się prawdopodobnie na drodze autosomalnej recesywnej. Sebaceus adenitis rozpoznawane było ponadto u wielu innych ras psów. Objawy kliniczne Objawy kliniczne mogą być dosyć zróżnicowane. Możliwy jest łagodny przebieg choroby, w którym objawy są bardzo dyskretne i pojawią się jedynie okresowo samoistnie ustępując. U ras krótkowłosych powstają liczne rozsiane okrągłe, bezwłose obszary pokryte łuskami. U ras z dłuższym włosem, jak pudle i akita stwierdzane jest nadmierne rogowacenie i wyłysienia, a włos staje się matowy i pokryty jest srebrnymi łuskami. Formujące się łuski są bardzo mocno związane ze skórą i trudne do oderwania. Pierwsze objawy kliniczne pojawiają się na głowie (często w okolicy okołooczodołowej), małżowinach usznych, karku, a następnie rozprzestrzeniają się na tułów, brzuch i kończyny, stopniowo przyjmując charakter uogólniony. U niektórych psów objawy lokalizują się na ogonie co prowadzi do , powstania charakterystycznego „szczurzego” wyglądu ogona. Występowanie pierwszych zmian na ogonie a nie na innych wymienionych powyżej okolicach jest charakterystyczne dla owczarków niemieckich, tego typu objaw stwierdzany był również u berneńskich psów pasterskich). Ostateczne rozpoznanie choroby, powinno być postawione na podstawie badania histopatologicznego. Obraz mikroskopowy cechuje się występowaniem parakeratycznej lub ortokeratycznej hyperkeratozy. Ponadto widoczne jest zapalenia gruczołów łojowych z naciekiem zapalnym złożonym głównie z komórek jednojądrzastych (makrofagów, plazmocytów oraz limfocytów. W bardziej zaawansowanych zmianach stwierdza się zanik gruczołów łojowych, a w miejscu ich występowania pojawia się tkanka łączna. Zapalenie gruczołów łojowych u berneńskiego psa pasterskiego, widoczne wyłysienie a skóra pokryta jest łuskami Leczenie W leczeniu zastosowanie znajdują leki immunosupresyjne i przeciwzapalne. Stosować można glikokortykosteroidy (prednisolon w dawce 1mg/kg doustnie, lek ten może być również stosowany w wyższej immunosupresyjnej dawce (2,2 mg/kg W przypadkach z bardzo ciężkimi objawami uogólnionymi można zastosować syntetyczne retinoidy (isotretinoina w dawce 1 do 2 mg/kg jeden raz dziennie lub etretinat w podobnej dawce, oba podawane doustnie. Kolejnym lekiem, który skutecznie można zastosować w leczeniu choroby jest cyklosporyna podawana w dawce 5 mg/kg jeden raz dziennie doustnie. Cyklosporyna uważana jest obecnie za najbardziej skuteczną metodę leczenia choroby. Może być ona stosowana zarówno ogólnoustrojowo jaki i miejscowo w postaci kąpieli w jej roztworze (25 ml cyklosporyny w stężeniu 100mg/ml w 250 ml wody). Rodzinne dermatiomiosits Następna jednostka chorobowa w której zmiany dotykają ogona jest rodzinne dermatiomiosits. Choroba ta dotyczy zarówno skóry jak i mięśni. Przypadki tego problemu opisywane były u owczarków szetlandzkich, owczarków colie oraz beauceronów. Uważa się, że choroba ma uwarunkowanie genetyczne i dziedziczenie odbywa się na drodze autosomalnej dominującej. Objawy Pierwsze objawy pojawiają się zwykle u młodych zwierząt najczęściej w wieku do 6 miesięcy. Zmiany lokalizują się głównie na twarzy zwierząt, najczęściej wokół oczu oraz na grzbiecie nosa jak również na kończynach i na ogonie. Pierwotne wykwity związane z choroba to pęcherzyki zwykle nie widoczne ponieważ łatwo ulegają uszkodzeniu. Najczęściej widoczne są wykwity wtórne, takie jak łuski i strupy oraz owrzodzenia jak i różnego stopnia wyłysienia. W przypadku tej choroby świąd nie jest obecny. Występują również objawy dotyczące zapalenia mięśni, psy mogą mieć trudności z pobieraniem pokarmu i wody. Niekiedy dochodzi do powstania przełyku olbrzymiego u chorych osobników, co może prowadzić do rozwoju zachłystowego zapalenia płuc. Częstym objawem jest zanik mięśni, zwłaszcza kończyn Dermatiomiositis, widoczne wyłysienia oraz nadżerki i strupy Rozpoznanie Rozpoznanie może być podstawie na podstawie badania histopatologicznego skóry i mięśni oraz badania EMG. Do badania histopatologicznego skóry widoczne są wyłysienia, rumień, pęcherzyki., można stwierdzić ponadto zwyrodnienie wodniczkowe komórek warstwy podstawnej mieszków włosowych. Niekiedy widać komórki apoptyczne w warstwie podstawnej. Widoczne jest również zapalenie okłonaczyniowe lub liszajowate (na granicy skóry i naskórka), naciek złożony jest głównie z limfocytów, komórek plazmatycznych i histiocytów. Może być również stwierdzana ucieczka barwnika w powierzchownych warstwach skóry (nieco poniżej naskórka). Często stwierdza się również zwłóknienie mieszków włosowych oraz ich zanik. W badaniu histopatologicznym mięśni można stwierdzić mieszany naciek zapalny, martwice włókien mięśniowych lub ich zanik. Leczenie W leczeniu stosowane są glikokortykosteroidy (prednisolon w dawce 1 -2 mg/kg jeden raz dziennie), witamina E (200-800 IU/dziennie na zwierzę) oraz pentoksyfilina (w dawce 25 mg/kg dwa razy dziennie doustnie). Kolejnymi lekami używanymi w terapii są doksycyklina/ minocyklina w dawce 5 mg/kg co 12 godzin z niacynamidem, cyklosporyna 5 mg/kg oraz miejscowo takrolimus 0,1% co 12 godzin (ten ostatni lek w przypadku zmian zlokalizowanych). Niestety leczenie zwykle wpływa pozytywnie tylko na stan skóry zmniejszając rozległość zmian, nie wpływa natomiast na mięsnie, które ulegają zanikowi co zwykle kończy się eutanazją zwierzęcia. Wyłysienie ogona u psa z dermatoza hormonalną Wyłysienia dotyczące ogona u psa z niedoczynnością tarczycy Wyłysienie dotyczące ogona – „szczurzy ogon” u psa z zespołem Cushinga, w miejscu tarczki gruczołowej ogona również widoczne wyłysienie oraz zaskórniki Autor: dr hab. Marcin Szczepanik kryll@ Literatura: Ozkan C., Kayar A., Kaya A., Yildirim S., Iskefli O., Kozat S., Akgul Y. Determination of selected hormones and biochemical parameters in Turkish Van cats with tail gland hyperplasia Med. Wet. 2020, 76, 1-5 Ruth J.: Poor haircoat in a Persian. Feline tail gland hyperplasia (FTGH). Compend. Contin. Educ. Vet. 2009, 31, 208-210. Scott D., Miller W., Griffin C.: Muller and Kırk’s Small Animal Dermatology. 6th Ed. 2001, p. 1046-1048 Ural K., Acar A., Guzel M., Karakurum M. C., Cenker C. C.: Topical retinoic acid in the treatment of feline tail gland hyperplasia (Stud Tail): A prospective clinical trial. B. Vet. I. Pulawy 2008, 52, 457-459. Lortz J., Favrot C., Mecklenburg L., Nett C., Rufenacht S., Seewald W., Linek M.: A multicentre placebo-controlled clinical trial on the efficacy of oral ciclosporin A in the treatment of canine idiopathic sebaceous adenitis in comparison with conventional topical treatment. Vet. Dermatol, 2010 21, 593–601 Paterson S. Successful therapy of sebaceous adenitis with topical cyclosporine in 20 dogs Vet. Dermatol. 2004, 15, 64-64, White SD, Rosychuk RA, Scott KV, Hargis AM, Jonas L, Trettien adenitis in dogs and results of treatment with isotretinoin and etretinate: 30 cases (1990-1994). J Am Vet Med Assoc. 1995, 207,197-200. Linek M, Boss C, Haemmerling R, Hewicker-Trautwein M, Mecklenburg L. Effects of cyclosporine A on clinical and histologic abnormalities in dogs with sebaceous adenitis. J Am Vet Med Assoc. 2005 226, 59-64. Hagis AM, Haupt KH. Reviev of familiar canine dermatomiositis. Vet. Ann. 1990; 30; 227-282 Gross TH, Ihrke PJ, Walder EJ, Affolter VK: Ishemic dermatopaty/ canine dermatomyositis. W: Skin Diseases of the Dog and Cat: Clinical and Histopatologic Diagnosis, 2nd edn. Oxford: Blackwell Publishing, 2005: 49-52 Opisy rycin: Przerost gruczołów ogona u psa widoczne wyłysienie i przerzedzenie włosa Ryc. 2. Przerost gruczołów ogona u kota widoczne wyłysienie oraz przebarwianie włosa który pokryty jest łojem Ryc. 3. Zapalenie gruczołów łojowych u berneńskiego psa pasterskiego, widoczne wyłysienie a skóra pokryta jest łuskami Ryc. 4. Dermatiomiositis, widoczne wyłysienia oraz nadżerki i strupy Ryc. 5. Wyłysienie ogona u psa z dermatoza hormonalną Ryc. 6. Przerost gruczołów tarczki ogona widoczne dobrze odgraniczone wyłysienie, w miejscu pozbawionym włosa punktowe przebarwienia Ryc. 7. Wyłysienia dotyczące ogona u psa z niedoczynnością tarczycy Ryc. 8. Wyłysienie dotyczące ogona – „szczurzy ogon” u psa z zespołem Cushinga, w miejscu tarczki gruczołowej ogona również widoczne wyłysienie oraz zaskórniki Przejdź do następnej strony